Monopoly onder de olijfboom

Na bijna zes jaar aan de Franse Riviera te wonen en in Nederland te werken, verschuift mijn werkterrein zich in toenemende mate naar Frankrijk. Sorry Transavia en KLM. Met klanten in Monaco en Cannes sta ik tegenwoordig in de Franse ochtendspits om aldaar in mijn beste Frans gestalte en richting te geven aan marketing campagnes. Dat gaat niet zonder slag of stoot want ik moet nogal wennen aan de Franse werk cultuur. Daar waar je in Nederland redelijk amicaal met je klanten omgaat, is er in Frankrijk een strikte hierarchie tussen baas en werkvloer. Omdat ik in de meeste gevallen zaken doe met de baas zelf, moet ik mij daar ook naar gedragen door serieus te kijken enzo. Gelukkig zijn de lunches extreem uitgebreid en drinkt het management waar ik dan toe behoor met gemak een fles wijn leeg alvorens men aan de rest van de dag begint. Deze week had het management een workshop in de tuin; onder de olijfboom. Daar zat een spreker die ons nieuwe inzichten ging geven in de nieuwe economie. Dat wil zeggen; er zat een nieuw betaalmiddel aan te komen omdat het oude, kapitalistische model niet meer werkt gezien de crisis waarin wij nu zitten. We luisterden aandachtig hoe we veel socialer moeten worden, het geld moesten vergeten en vooral op zoek moesten gaan naar ruilhandel om de banken zo buiten te sluiten. De zon werd steeds warmer terwijl we luisteren naar de man die er uitzag als een kabouter in grijze kleren. Het spel Monopoly werd aangehaald als ultiem voorbeeld van het falende systeem want bij Monopoly heb je uiteindelijk 1 winnaar, degene met het meeste geld die alles van de anderen opslokt. 'Dus wie wint er uiteindelijk?' was de vraag. Op het antwoord 'De speler met het meeste geld' werd door hem smalend gelachen. Dat was fout, want iedereen verloor omdat de winnaar dan niemand meer heeft om in zijn huizen te wonen en hem te betalen. Terwijl hij verder praatte over een systeem waarbij we meer gelijkwaardiger moeten samenwerken en de inkomsten moeten verdelen tussen iedereen, bedacht ik dat zijn verhaal niet altijd klopte. Ten overstaan van zo'n 25 Fransen legde ik uit dat zijn verhaal niet helemaal klopte, want je blijft wel in het systeem omdat je elke keer bij Start een nieuw salaris krijgt. Dus de machine blijft draaien, alleen is de persoon met de meeste huizen nou eenmaal rijker dan de rest. Waarom zou hij dat weggeven aan de armen? Je kan pas zoiets invoeren als er een Revolutie komt die een andere Wet instelt dat de rijken hun bezit moeten verdelen, stelde ik rellerig voor. De Fransen schrokken nu weer een beetje wakker uit hun zonverwarmde semi-interesse houding en beaamden dat het tijd was voor een revolutie. Maar niet vandaag, zei de directeur en kondigde aan dat we met z'n allen gingen lunchen. Het doel van de lezing bleef onduidelijk maar in ieder geval was de ochtend weer voorbij.