Als het nacht is...

Het is nacht en zoals gewoonlijk stil op de berg. De slaapkamerdeuren staan open en met een beetje fantasie en de goede windrichting kan je de golven in zee horen die onvermoeibaar tegen de golfbrekers van Cagnes sur Mer aanschurken. Ik heb er dit keer geen benul van; de nieuwe matras in ons Paris style bed ligt heerlijk en het been van Jo rust liefdevol over mijn heup; onze lichamen zijn in elkaar verstrengeld en verlangen naar elkaar, zelfs als we slapen. Dan schrik ik wakker. Ik hoor in mijn matras een vreemd geluid, alsof er in de binnenvering wordt aangebeld. Bzzz gaat het, heel kort. Ik denk dat ik droom en val slaapdronken verder terug in mijn slaap. Maar in de verte hoor ik dat er weer wordt aangebeld gevolgd door een onderdrukt geproest. Ben ik iets leuks aan het dromen? Nog voordat ik zelf in mijn nevelige gedachten tussen slaap en wakker worden het antwoord heb gevonden, gaat het geproest over in een gulle schaterlach. ‘Ooohaaaa, hahaha, sorry schatje, maar dit is zo grappig, hahaha!’ Ik doe mijn ogen open en zie mijn lief in het donker naar de felverlichte display van haar iPhone kijken en een Whatsupje lezen van vriendin Bien. Dochter Lois van 15 komt deze vakantieweek gezellig naar ons toe en in Hilversum is men blijkbaar al wakker. ‘Moet je dit horen, Bien zit aan de koffie en is klaarwakker. Ze vraagt of ik ook koffie wil, hihi. En Sieb (de 11 jarige zoon van Bien) is er ook uit en die heeft de open haard aan gedaan, voor de gezelligheid, hihihihi. Het hele huis is wakker, hahaha…” Ik tast naar mijn telefoon en zie dat het tien voor vier is. ‘Waarom zijn ze al zo vroeg wakker dan?’ mompel ik met mijn ogen dicht. Jo typt enthousiast terug, blijkbaar om te melden dat wij nu ook ‘gezellig’ wakker zijn. ‘Bien schrijft Goodmorning Sunshine Ab! aan je, hahaha’. Terwijl de dames elkaar wakker houden met grappen over en weer en Jo gierend in bed ligt te lachen, doe ik mijn best om niet al te wakker te worden. Dat mislukt en ik begin nu ook te grinniken terwijl ik de situatie visualiseer. ‘Neeee, nu loopt Sieb in zijn badjas op straat in Hilversum en krijgt de taxi-chauffeur een fles wijn mee voor de moeite, woeahahaha!’ Ik overweeg om ook koffie te gaan maken want met zoveel plezier komt er van slapen niets meer. Gelukkig neemt na een klein uurtje de Whatsup intensiteit af en vallen we langzaam weer tegen elkaar aan in slaap. Net voor we in slaap vallen, wordt er weer in de matras aan gebeld. Dit keer is het zoon Tom. ‘Ja, we staan bij de gate hoor!’ Neeee, het is pas vijf uur en ze moeten nog anderhalf uur wachten tot ze gaan boarden, maar dat mag de pret niet drukken; de vakantie van het Grote Samenzijn is begonnen. En dat zullen we weten ook.