Oud en Nieuw in Frankrijk

Ach ja, de oudejaarsavonden. Hoe vaak ik niet als kind met tegenzin mee moest naar Oma want "dit jaar kan weleens haar laatste jaar zijn..." Onder de drukkende verantwoordelijkheid voor je bejaarde oma (die overigens nog zo'n twintig jaar meeging terwijl ze elke dag een pakje sigaretten wegpafte) ging je als kind mee naar je familie. En daar zaten we dan; eerst de hele avond tv kijken, daarna een weeksalaris aan vuurwerk weggooien, de ook van verveling dronken geworden buren schijnheilig op de wang zoenen, nog een koude appelflap achter je kiezen werken, wat overzichten met ellende van het afgelopen jaar op tv bekijken en uiteindelijk rond 2 uur s'nachts enigzins gedesillusioneerd je bed in te duiken. In Frankrijk wordt nauwelijks vuurwerk afgestoken; hier koopt liever lekker eten en rolt met een goed gevulde maag voldaan het nieuwe jaar in. Kijk, dat is het betere werk, ook vanavond doen wij aan die traditie mee, met goede vrienden, veel kinderen en een heerlijke uitgebreide maaltijd. De lamsbout staat al zo'n 12 uur te garen, mjammjam!