Het is zaterdagavond en we gaan eens lekker uit eten. Dat kan aan de Riviera natuurlijk op ieder niveau; van een pizza uit de camion incl blikje cola voor 6 euro tot aan een schaal met versgevangen oesters, kreeft en gamba's voor 60 euro per persoon. We besluiten om helemaal los te gaan en onbeperkt mosselen te gaan eten. Dat kan je prima in Villeneuve Loubet; aan de doorgaande weg staat het in grote neonletters aangegeven; onbeperkt mosselen eten voor 12 euro en 90 cent. Omdat het de eerste keer is, zijn we vergeten te reserveren maar omdat ik in het gezelschap van 3 mooie blondines ben, mogen we toch naar binnen. Onze keuze is snel gemaakt; mosseltjes op z'n Creools met curry, room en appeltjes voor mijn lief en mij, Juul kiest voor een roombasilicum saus en kleine Fé (5 jaar) besluit om een hele pan voor zichzelf te bestellen met mosselen au nature. Nadat ik haar hebt uitgelegd hoe je de schelp kan gebruiken als grijpertje voor de mosselen, wordt het aan tafel stil. Iedereen zit te smullen en ik ben veel te snel door mijn pannetje heen. Binnen 2 minuten staat er een ober naast mij die vraagt of ik nog een pannetje mosselen lust. En een schaaltje frietjes. Ik kijk mijn gezelschap aan dat pas halverwege is en bereken dat als ik een beetje doorschrans, we best samen klaar zijn voor het dessert. Het dessert vind ik altijd lastig; het liefste eet ik Tiramisu, maar ik wil ook altijd graag iets nieuws proberen, ook al weet ik dat het zelden de tiramisu overtreft. Toch kies ik voor een Italiaanse nougatine dat er op het plaatje als mocca uitziet; Juul kiest ongegeneerd voor een Dame Blanche, mijn lief neemt een kop koffie en kleine Fé vraagt of ze alsjeblieft een Tiramisu mag. Omdat het zaterdagavond is en we allemaal aan het genieten zijn, mag dat voor deze keer. Terwijl mijn mislukte, bevroren dessertkeuze wordt opgediend; een plak ijzige noga met slagroom, krijgt die kleine kruimel twee schaaltjes voor haar neus; een Tiramisu met chocola en een identiek schaaltje met verse frambozen Tiramisu. 'Neeeee, dat wilde ik ook!' schreeuwt het in mijn hoofd, maar als gecultiveerde volwassene complimenteer ik haar met haar keuze voor de Duo Tiramisu en kijk uit mijn ooghoeken met toenemende verbazing hoe ze resoluut de ene volle lepel na de andere in haar kleine mond stopt. 'Mijn god, waar laat ze dat toch allemaal..." mompelt haar moeder aan de overkant en terwijl wij ons afvragen of wij misschien ook nog een hapje krijgen van wat er overblijft, horen we ineens een klein stemmetje zeggen: 'Nu hoef ik niet meer, ik ben vol.' Op drie hapjes na zijn beide schaaltjes leeg en met haar wangen vol met vegen chocola, franbozen en crème, valt Fé tegen mij in slaap. 'Ik ben moe', zegt ze nog. Dat zou ik ook wel willen; je helemaal te pletter eten en dan gewoon in slaap vallen.
Le Festival de la Moule
193 Route Bord de Mer
06270 Villeneuve-Loubet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten