Onverklaarbare verdwijningen.

 Door de jaren heen heb ik naar heel wat muziek geluisterd en ben ik gaandeweg ook heel wat muziek kwijtgeraakt. De tientallen twelve inches en LP’s uit de radiotijd van jongerenradio WAPS en Decibel; geen idee waar die zijn gebleven, misschien staan ze nog wel ergens in de opslag van de RCD (Radio Controle Dienst) in Nederhorst ten Berg. Veel cd’s werden privé in een onbewaakt ogenblik meegenomen door een boze ex maar dat vond ik niet zo erg; daar zat toch geen muziek meer in. Er zijn ook onverklaarbare verdwijningen: wat dacht je van sokken die hun partner verliezen (ik heb heel veel sokken voor iemand met 1 been; mocht je iemand kennen…). De meest frustrerende verdwijning zijn cd doosjes zonder cd. Dan denk je: vandaag is het een mooie dag, ik stop lekker de cd van ELO of Joss Stone in de auto om vervolgens te ontdekken dat het doosje leeg is. Hoe kan dat? Heeft de hond er mee gefrisbeed en ligt het glimmende schijfje nu ergens diep begraven in de tuin? Ik kijk op dat soort momenten vertwijfeld naar de hemel en zie aan mijn regengoot wel die stomme cd’s hangen van kansloze artiesten als de Gebroeders Ko. Waarschijnlijk heb ik die CD’s in een lollige bui op een rommelmarkt meegenomen om ze uiteindelijk te gebruiken als duiven afweerreflectieschild in de ZuidFranse zon. Als de Gebroeders dat eens wisten. Gelukkig heb ik nu een oplossing gevonden voor mijn muziek malaise; ik zet ze voor eens en voor altijd in iTunes Match, de nieuwste service van Apple. Ik ben elke dag braaf 10 tot 20 cd’s aan het inlezen en uploaden. Op de Mac die aan de stereo hangt en op mijn iPhone en iPad; overal kan ik mijn hele muziekblibliotheek beluisteren vanaf de digitale wolk. Lange leve mijn toekomst.